ουατοκοίτης

οὐατοκοίτης, ὁ (Α)

(ονομ. ατόμων μυθικής ινδικής φυλής που είχαν πολύ μακριά αφτιά) αυτός που κοιμάται πάνω στα αφτιά του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὖς, οὔατος «αφτί» (βλ. λ. ους) + -κοίτης (< κοίτη «κλίνη»), πρβλ. ανεμο-κοίτης].